MAANDAG 18 NOVEMBER
We hebben alles voorbereid voor de outreach van morgen en geholpen met verschillende klussen in het nieuwe gebouw. Door de protesten in Iran merk je dat er ook hier onrust heerst. Er is geen contact mogelijk met de familieleden in Iran door de ´shutdown´. Willen jullie voor de situatie bidden.We verwachten de komende dagen per dag een zwaardere patientencategorie. Ondertussen merken wij dat we als team dichter naar elkaar toe groeien, vaak gezellig genietend van een maaltijd. Bid alsjeblieft voor: onze energie, voor de organisatie, voor de vertalers, een open hart en een luisterend oor.
DINSDAG 19 NOVEMBER
Vandaag kwam een jongen van 7jaar bij de verpleegkundige, hij wilde de arts spreken. ‘Waarom wil je naar de arts?’ ‘Ik denk dat ik geen hart heb..’ Dus de verpleegkundige heeft samen met hem naar zijn hart geluisterd door de stethoscoop. Gelukkig.. nu is hij gerustgesteld en hoeft niet meer naar de arts.Een weerzien met bekende vrijwilligers van eerdere keren raakt ons ook. We zien veel veranderingen, een jonge vrouw is nu veel minder gesloten en zelfverzekerder en heeft weer een toekomstperspectief gekregen. Ze durft weer te dromen.
WOENSDAG 20 NOVEMBER
Ook vandaag worden we ermee geconfronteerd dat ´simpele´adviezen niet opgaan in de leefomstandigheden van de vluchtelingen. Zoals, meer bewegen, meer vezels eten, meer drinken, meer fruit eten, meer groenten eten, goede dagelijkse hygiëne etc. Dit geeft bij ons een gevoel van machteloosheid. De standaard van zorg dat wij hier geven kan niet hetzelfde zijn als wat wij gewend zijn thuis. We begrijpen dat wij niet alleen hier zijn om de vluchtelingen te helpen, maar ook de kerk in Athene. Al voelt het als een druppel op een gloeiende plaat, we vertrouwen erop dat God ons gebruikt om te doen wat Hij van ons vraagt. Matt. 25:40 ´..voor zover u dit voor een van deze geringste broeders van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan.´
DONDERDAG 21 NOVEMBER
Een jonge vrouw vertelde dat ze 2 dagen geleden aangereden is door een auto. Ze kwam bij in het ziekenhuis en werd nauwelijks onderzocht omdat ze een vluchteling is. Dus kwam ze vandaag bij ons voor hulp. Ze bleek een zware hersenschudding te hebben, mogelijk wat ligamenten gescheurd bij haar rechter schouder en verschillende kneuzingen. We konden haar geruststellen, advies geven en haar het gevoel geven dat er iemand om haar geeft. We hebben een vrouw ontmoet, die van haar vijfde kind is bevallen tijdens de boottocht naar Griekenland. Een andere vrouw vertelde dat ze heeft gezien hoe haar man voor haar ogen verbrand werd door de Taliban en is gevlucht met haar 4 kinderen. Nog een andere vrouw vertelde hoe zij haar kinderen heeft beschermd tegen mishandeling door hun vader en nu ervoor zorgt dat al haar kinderen een opleiding kunnen volgen in de verschillende europese landen.´Open the eyes of my heart Lord.´Morgen kunnen we helaas geen kliniek houden in de buurt van de vluchtelingenkamp vanwege overstromingen door het slechte weer. Bidden jullie mee voor de leefomstandigheden van de vluchtelingen.
Zaterdag 23 November
We zijn weer veilig thuis bij onze gezinnen. We hebben onze reis mogen afsluiten met Spreuken 3:5 ‘Vertrouw op de HEERE met heel je hart, en steun op je eigen inzicht niet.’ Ons perspectief op ons leven kan veranderen door Gods waarheid. Dit is wat wij ook hebben gezien onder de vluchtelingen. Hoe hopeloos de situaties ook lijken. We hebben niet alleen kunnen helpen met medische zorg, maar hebben ook mogen bijdragen aan (geestelijk) herstel. Bedankt voor jullie betrokkenheid en gebed!